hey,
Ik zit al een tijdje niet zo goed in mijn vel, het is niet dat ik depressief ben maar ik zie het soms gewoon niet meer zitten. Ik slaap slecht, heb moeite met huiswerk en snij mezelf.
het begon denk ik allemaal een jaar geleden toen ik niet langer meer de standaard wou zijn, ik hield van metal/rock(luisterde ik al wat jaar naar) en begon steeds meer zwart te dragen het was niet dat ik daar echt problemen mij krijg, maar opmerkingen als waarom draag je zwart? en waarom luister je naar geschreeuw, dat past helemaal niet bij jou. dagelijks te horen krijgen doet toch wat met je. een paar maanden later sneed ik me voor de eerste keer, het was niet echt snijden maar meer krassen maar het heeft tot nu toe wel het grootste litteken achtergelaten, ik weet niet precies waarom ik voelde me slecht en ergens had ik er ooit overgehoord maar ik deed het, daar heb ik al heel snel spijt van gekregen. ongeveer een half jaar geleden kwam ik erachter dat ik tinnitus heb, waar ik het best wel lastig mee had dat te accepteren, maar ik ben iemand die nooit haar emotie uit of vertelt dus ik heb en had altijd een glimlach en maakte grappen terwijl ik me van binnen steeds slechter voelde dat was het moment dat ik regelmatiger mezelf snee, ik heb wel een schrift waar ik voor elke snee op schrijf waarom. ik wil er graag mee stoppen dat lukte ook soms voor een paar weken maar dan komt er een moment dat ik het doe omdat ik het op dat moment niet meer zie zitten. ook gingen mijn cijfers op school erg achteruit. mijn hond overleed niet veel later, ik was best wel aan hem gehecht maar het leek alsof mijn familie het niet zoveel uit maakte, toen ging mijn beste vriendin ook nog naar een andere school en bleef ik met een ander meisje waar ik een soort love-hate vriendschap mee heb achter als enige vriendin, we kunnen het heel gezellig hebben, maar ik voel zo vaak alsof ze me niet begrijpt en dat ze maar haar eigen ding doet en ik dat ook moet doen om niet alleen achter te blijven, dat is ook misschien waar ik het meest bang voor ben, dat het echt een keer mis gaat met me en misschien wel depressief of gepest wordt. maar door haar vertrek voelde ik me nog verdrietiger en ik heb het nooit aan iemand toegegeven iedereen denkt dat ik het jammer vond maar er over heen ben, maar niemand weet dat ik er nog steeds erg mee zit. ik snij mezelf meer, en mijn zelfbeeld gaat ook steeds meer omlaag. en nu sta ik op een punt dat ik het gewoon niet meer weet ik heb steeds meer moeite met mijn huiswerk omdat er simpel weg mijn hoofd niet bij kan houden, ik snij mezelf nog steeds, ik heb altijd zo veel dingen in mijn hoofd maar wil er nooit met iemand over praten en ik voel me altijd heel moe en levenloos, er zijn wel momenten dat ik vrolijk ben maar de volgende dag heb ik er gewoon geen zin in.
heeft iemand tips hoe ik nu verder moet, ik weet het gewoon niet meer?
het voelt in ieder geval fijn om mijn hele verhaal hier kwijt te kunnen
ghost329