Gevoelens


  • Anonymous
  • 0 reacties
Ik wat gedaan waar ik nog steeds niet weet wat ik ermee moet doen. Ik loop al een lange tijd rond met nare gevoelens. Ik dacht ik schrijf het eventjes op maar, ik wist op dat moment niet meer wat ik opschreef het was meer alsof mijn hand gewoon over het papier ging. Ik heb zo veel tijdens het schrijven gehuild en zelf een keer een paniekaanval gehad.
Het complete schrift is ook verminkt door mijn eigen tranen. Een paar van die zinnen:
- ik blijf ook maar rillen
- dit is het einde en dat moet ik accepteren
- de gedachte lijden mij de dood in
Ik heb het echt opgeschreven alsof ik hier aandacht mee wil hebben en me hiermee trots voel. Ik weet echt niet wat ik nu met dit schrift moet doen want er staat ook in dat ik mezelf een monster noem etc. Ik durf het ook niet te zeggen tegen andere mensen die ik ken omdat ik geen ''hulp'' wil. Ik heb weinig vertrouwen in mensen in het echte leven door pesten en betasting.
Mijn vraag is dus wat moet ik nu doen met mijn gevoelens die iedere dag opnieuw er weer zijn en wat moet ik met dat schrift doen want nu ligt het tussen mijn schoolspullen verborgen.

10 reacties

Wat vervelend om te horen, als ik jou was zou ik elke dag je gevoelens opschrijven, maakt niet uit hoe erg. Probeer echt hulp te vragen ookal wil je dat niet, er zijn waarschijnlijk genoeg mensen die je kent en hulp bieden.
Reputatie 2
Badge +9
Heey,

Je hebt je verhaal onder het verkeerde onderwerp staan. Dit verhaal hoort eigenlijk bij onder het onderwerp emotionele problemen. Daarom denk ik ook dat je nog niet zoveel reacties hebt.

Je schrijft je gevoelens op omdat je niet lekker in je vel zit. Dat is heel normaal en dat doe ik ook best vaak. Even wat opschrijven over hoe je je nu voelt en daarna verwijder ik het meestal. Dus ook tegen jouw wil ik zeggen verwijder of scheur die pagina's uit je schriftje.

Het is immers niet fijn als je elke dag het boekje opent en je leest al je negatieve reacties terug.

Je zegt dat je geen "hulp" wilt, waarom eigenlijk niet? Er zijn veel mensen die jou willen helpen om uit deze negatieve probleem te komen.

Ik heb wel is gehoord hier dat mensen 2 schriftje hebben. In de 1e schriftje schrijven ze alle negatieve dingen die ze momenteel hebben en waar ze last van hebben. In het 2e boekje schrijven ze alle positieve dingen die er zijn. Ik denk dat je er vast wel 1 kan vinden.

Als je je dan een keer heel slecht voelt dan kijk je in het positieve boekje en lees je alle positieve dingen op. Misschien dat dat je een beetje helpt met opfleuren.

Denk bij positieve dingen bijv. Aan de dingen die je leuk vind om te doen. Naar wat voor muziek je graag luistert. Wie je heel erg mag. Of van wie je heel erg houdt. Bijv. Je ouders of misschien heb je wel een huisdier?

Probeer wel te praten met mensen. Je ouders, mentor, een vertrouwenspersoon, ander familielid, huisarts, etc.

Doodgaan en suicide plegen is nooit de beste uitweg. Er zijn zoveel uitweggen die je kan nemen die je ook kunnen helpen, maar daarvoor moet je zelf wel de 1e stap zetten door de donkere tunnel. Anders kom je nooit uit bij het einde..

Heel veel sterkte!

Gr: Mr. S
Hoi,

Ik vind het best wel goed dat je deze gevoelens hebt opgeschreven. Dat kan namelijk heel goed helpen bij bepaalde mensen om gevoelens kwijt te raken en van zich af te schrijven.

Je wilt geen ''hulp''. Waarom staat dit tussen aanhalingstekens en waarom wil je geen hulp? Want, je wilt toch van dit gevoel af komen? En je weet dat je dat niet alleen kunt, toch? Er zijn heel veel mensen die jou kunnen helpen hiervan af te komen. Waarom zou je dat niet willen proberen?

Je zegt dat je vindt dat je het opschrijft alsof je er aandacht mee wilt en je er trots op bent. Waarom denk je dat? Uit jouw bericht kan ik die dingen in ieder geval niet opmaken en ik denk dat het redelijk logisch is voor iedereen dat je geen aandacht ermee wilt vragen, aangezien je het al zo lang voor jezelf houdt.

Wat je kunt doen met het schriftje, is aan iemand geven die je vertrouwt of aardig vindt. Dat schriftje zegt genoeg en zo zal dat persoon weten dat je het moeilijk hebt en met je praten. Zo kun je hulp krijgen.

Het kan ook helpen om het schriftje ritueel te verbranden, dat vind ik altijd leuk, maar dan valt die optie om het aan iemand te geven natuurlijk weg.

Vergeet niet dat je er niet alleen voor staat!
Gr. Pin
Altijd als ik hulp krijg met dingen zoals dit komen er ruzies thuis en ook heftige en dat vind ik dan weer echt heel vervelend
Hoi,

Waarom komt er dan ruzie thuis? Als je weet wat exact de trigger is van de ruzie, zou je die kunnen proberen te voorkomen en alsnog hulp krijgen.

Denk je dat dat ook niet iets is wat je kunt bespreken met degene die je helpt? Misschien kunnen dan samen kijken hoe jullie de ruzies kunnen voorkomen.

Gr. Pin
Reputatie 2
Badge +9
Heey,

Ik vraag me ook veel af hoe en waarom die ruzie er komt thuis? Want dat jij hulp krijg is wel een belangrijk iets, want met deze problemen blijven rondlopen is geen goed plan.

Je kan ook zoals ik al zei praten met je mentor, leraar, huisarts of vertrouwenspersoon. Je kan eerst je verhaal doen en later misschien samen met diegene gaan praten met je ouders?

Gr: Mr.S
@ Pin


mijn vader heeft zeg maar problemen met zijn werk en is daardoor vaak chagrijnig en mijn moeder is slechthorend. en mijn vader wordt vaak boos als mijn moeder iets niet hoort en kan hij gaan schreeuwen. En alle problemen die dat gaf bij mijn zus toen ze een depressie had zou ik ook niet willen en ik wil hun niet tot last zijn van mijn problemen.
Gr. Pin[/quote]
Hai,

Dus je wilt niet dat je vader gaat schreeuwen als je moeder iets niet hoort en dat is direct verbonden met het feit dat jij hulp zou krijgen? Ik zie dat verband even niet.

Toen je zus depressief was, wou je toen ook niet dat ze hulp zou zoeken?

Je wilt je ouders niet tot last zijn, maar je bent ze ook niet tot last door hulp te zoeken. Het is juist heel knap om aan te geven dat het alleen niet meer gaat en of iemand je wilt helpen. Jij bent hun kind. Je ouders zijn er toch voor je? Niet alleen in goede tijden lijkt me.

Gr. Pin
Hai, Ik zal het aangeven bij mijn ouders, ik moet wel nog het goede moment uitzoeken. Ik zal het laten weten als je dat wil. Dankjewel

Dus je wilt niet dat je vader gaat schreeuwen als je moeder iets niet hoort en dat is direct verbonden met het feit dat jij hulp zou krijgen? Ik zie dat verband even niet.

Toen je zus depressief was, wou je toen ook niet dat ze hulp zou zoeken?

Je wilt je ouders niet tot last zijn, maar je bent ze ook niet tot last door hulp te zoeken. Het is juist heel knap om aan te geven dat het alleen niet meer gaat en of iemand je wilt helpen. Jij bent hun kind. Je ouders zijn er toch voor je? Niet alleen in goede tijden lijkt me.

Gr. Pin
Hoi,

Goed dat je het bij je ouders aan gaat geven! Ik snap helemaal dat je daar natuurlijk het juiste moment voor moet zoeken!

Ik zou het fijn vinden als je het laat weten!

Gr. Pin

Reageer