Hallo iedereen,
Laatst heb ik gesprek gehad met de vertrouwenspersoon op mijn school en ik heb haar verteld dat ik niet lekker in mijn vel zit en veel angst- en paniekaanvallen heb.
Naar aanleiding van dit gesprek hebben we een afspraak gemaakt dat ik, samen met haar en mijn ouders, een gesprek zal hebben over hoe ik mij voel. De datum van het gesprek staat nog niet vast, maar we hebben afgesproken (de vertrouwenspersoon en ik) dat het voor de vakantie gaat gebeuren (dus binnen twee weken).
Ik weet alleen niet hoe ik aan mijn ouders kan vertellen dat ik graag een gesprek wil hebben. Weten jullie hoe ik dat zou kunnen zeggen tegen hen?
Alvast bedankt!
Gesprek ouders
A
A
Hoihoi,
Allereerst wil ik zeggen dat ik het echt heel erg dapper van je vind dat je al naar een vertrouwenspersoon bent gegaan! Echt heel goed van je. Je mag trots zijn op jezelf!
Ik heb misschien een idee, wat misschien zou kunnen helpen. Je zou aan je vertrouwenspersoon kunnen vragen of je het gesprek samen met hem/haar zou mogen voeren, dan is het denk ik al een stuk minder spannend.
Je kan ook aan je vertrouwenspersoon vragen hoe je aan je ouders kan vragen of ze met je willen praten. Als je dit raar of eng vind om te vragen kan je altijd met de kindertelefoon appen of bellen.
Als ik iets tegen mijn ouders moet vertellen, gooi ik het er meestal gewoon in een keer uit, maar ik weet dat dit niet voor iedereen geld.
Veel succes!
Groetjes
(En onthoud: iedereen hier, op het forum, maar ook de medewerkers van de kindertelefoon, staan altijd voor je klaar.)
A
Heyy
Als je het niet rechtstreeks wil zeggen zonder aanleiding kun je bv op een briefje schrijven “mogelijke datums voor gesprek” dan een paar datums en dan je briefje “per ongeluk” ergens laten liggen, zodat je ouders het kunnen vinden.
Ook kun je aan je vertrouwenspersoon op school vragen dat die eens mailt naar je ouders om te vragen wanneer het past, vraag haar desnoods om in de mail te zetten dat je het niet durfde te vertellen, berijpen je ouders vast wel! Ze zijn zelf ook door pubertijd gegaan, dus ze weten wat het inhoudt!
Komt wel goed!
Ben trots op je dat je durft praten over je problemen!
Groetjs
A
Hoihoi,
Allereerst wil ik zeggen dat ik het echt heel erg dapper van je vind dat je al naar een vertrouwenspersoon bent gegaan! Echt heel goed van je. Je mag trots zijn op jezelf!
Dankjewel! Ik denk dat het wel het beste voor mij was om het te vertellen, alhoewel ik soms het gevoel heb alsof ik het juist niet had moeten doen.
Ik heb misschien een idee, wat misschien zou kunnen helpen. Je zou aan je vertrouwenspersoon kunnen vragen of je het gesprek samen met hem/haar zou mogen voeren, dan is het denk ik al een stuk minder spannend.
Dat hebben we inderdaad al afgesproken. De vertrouwenspersoon kan mij dan steun bieden en mijn ouders van eventueel advies voorzien.
Je kan ook aan je vertrouwenspersoon vragen hoe je aan je ouders kan vragen of ze met je willen praten. Als je dit raar of eng vind om te vragen kan je altijd met de kindertelefoon appen of bellen.
Dankjewel voor de tip! Ik heb net een bericht gestuurd naar de vertrouwenspersoon zodat ik dat ook nog even kan overleggen. Ook denk ik dat ik morgen met de kindertelefoon zal gaan appen, dan kan ik nog wat extra advies inwinnen.
Als ik iets tegen mijn ouders moet vertellen, gooi ik het er meestal gewoon in een keer uit, maar ik weet dat dit niet voor iedereen geld.
Veel dingen die in mij omgaan vertel ik wel, maar ik denk, omdat ik het te lang verborgen heb voor ze, dat ik te bang ben geworden om dit in een keer uit te gooien.
Veel succes!
Groetjes
(En onthoud: iedereen hier, op het forum, maar ook de medewerkers van de kindertelefoon, staan altijd voor je klaar.)
Nogmaals dankjewel voor de tips! Ik hoop binnenkort een topic in de categorie “Succesverhalen” te schrijven! ;-)
A
Heyy
Als je het niet rechtstreeks wil zeggen zonder aanleiding kun je bv op een briefje schrijven “mogelijke datums voor gesprek” dan een paar datums en dan je briefje “per ongeluk” ergens laten liggen, zodat je ouders het kunnen vinden.
Ik denk dat mijn ouders dat nogal vreemd zouden vinden als ik “per ongeluk” een briefje met mogelijke data voor een gesprek achter zou laten, ik ben namelijk erg netjes en geordend met mijn spullen en laat nooit iets buiten zijn plek liggen.
Ook kun je aan je vertrouwenspersoon op school vragen dat die eens mailt naar je ouders om te vragen wanneer het past, vraag haar desnoods om in de mail te zetten dat je het niet durfde te vertellen, berijpen je ouders vast wel! Ze zijn zelf ook door pubertijd gegaan, dus ze weten wat het inhoudt!
Dankjewel voor de tip! Ik had daar zelf niet echt aan gedacht, omdat ik meer dacht aan dat ik het zelf moet vertellen.
Komt wel goed!
Ben trots op je dat je durft praten over je problemen!
Groetjs
Nogmaals dankjewel voor de tips!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
