Gedichten delen

  • 28 August 2019
  • 4 reacties
  • 151 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
heeee,

Ik schreef vroeger veel gedichten en zelfs quotes (had er zelfs een heel Instagram account van met duizenden volgers), maar op een gegeven moment ben ik mijn inspiratie kwijtgeraakt, en ben ik maar gewoon doorgegaan met mijn everyday life.

Ik had vandaag dus opeens een zin in mijn hoofd, en toen schreef ik het in mijn notities en kwam de rest.
Het is niet heel goed, maar vond het wel een mooie gebeurtenis. Toen het af was dacht ik dus weer hier aan. Grappig hoe dingen soms toch lopen he!!

Het heet: Sleep deprived

I’m gonna go to bed because I feel dead,

and you might feel alive.
but I didn’t sleep last night and I’m mentally unstable

but I don’t want to be

someone put me out of this misery

I don’t know what to do or who to talk to

I’ll say that I’ll change but will I ever

Will I change for the wrong or for the better

I can’t seem to decide
So I guess I will just hide away
And pray that it will all be okay

^Misschien kunnen we old school DKT terug brengen en onze quotes, gedichten en gedachtes delen?

^side note : als dit in de verkeerde categorie staat, spijt me dat en misschien kunnen jullie het dan aanpassen? Xx

Lysm Elle

4 reacties

WoW dit is echt goed, en ik heb helemaal hetzelfde gehad. Ik schrijf altijd in periodes. En het rare is dat jouw gedichten van thema hard lijken op die van mij.😘
heeee,

Aangezien niemand dit topic gebruikt deel ik maar weer één.
Deze heb ik net in 1 minuut geschreven is meaningless maar zit wel iets moois aan vind ik stiekem.

Het heet: Closed door

I just asked you how was your day?’but you didn’t even care to say.

To say it was terribly awful and you felt like breaking down,nobody was around...to save u

So..u just walked away and stopped complaining and trying to maintain.

I regretted everything I just had to say
I should’ve respected you not wanting to talk to me right away, or at all completely.

I just couldn’t understand that you just wanted to be left alone.

I know somewhere, just somewhere in you, you wanted/needed to talk.... to bear your heart and let it all out, but you wouldn’t and just couldn’t with me....
for some reason.

I wanted to help you in someway, but you closed the door on me twice in a day.

Without telling me anything at all- not even why you’re acting this way.

And I mean that’s okay!
You can feel alone, but I just want you to know you’re not alone.

so becky I swear I’ll be there when you need me anyway.

^Cringey ik weet het maar ik doe mijn best so idc >:))

Lysm Elle

Sometimes I sit and think in my bedroom, and eat my noodles in the pouring rain.

And wonder what it would be like if I could redo all my choices,all over again.

 

Would I be a better person? Would I be able to impress? would I really change? maybe I wouldn’t be better, maybe I’d be even a little lesser.

 

Because the choices I make, 

 I make them without any hesitation,would it really change a thing if I knew :I could just remake them? 

 

If I knew I had a do over,wouldn’t I already have it? Because what I really realise now is:If you think about things before having said it, you create a do over for yourself, inside yourself.  It’s called the human mind . 

 

So ask me again will you ‘how was your day tonight’

 

Ik weet dat dit niet zo goed is, maar ik doe mijn best.


Lysm Elle

Hi iedereen, ik wil zeggen dat ik dit jaar door een moeilijk periode heen ben gegaan en het schrijven van teksten hielp mij om mijn emoties enigszins te uiten, omdat ik dat niet wilde/durfde bij een ander. Dit is een tekst wat mij herinnert aan hoe het er toen aan toe ging. Maar ik haal daarbij ook veel kracht en moed uit de tekst omdat ik zo ver ben gekomen tot de dag van vandaag.

 
 

Het leven willen stoppen

Wil niet langer alles verkroppen 

Ik kan niet blijven verstoppen 

Het is wel genoeg geweest

Ben voor mijn eigen emoties bevreesd

Het is hoogst tijd voor een afscheidfeest

Wat is het toch lastig allemaal

Maar mijn mening is nu cruciaal

Dag familie en vrienden

Hier sta ik dan op mijn zeventiende 

Afscheid nemen vergt veel kracht

Wie had dit gedacht 

Rust zacht.

Reageer