gaat slecht

  • 5 September 2019
  • 7 reacties
  • 191 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hey,
Nu alvast effe sorry als dit echt een super lang verhaal wordt.
Oke laat ik effe bij het begin beginnen, ongeveer een jaar geleden begon ik mezelf te snijden, het begon onschuldig maar werd steeds erger. Nu had ik het dus de hele zomervakantie niet gedaan en was ik daar echt super blij mee! maar dinsdag de eerste schooldag heb ik het weer gedaan, ik baal echt enorm. Maar ik begin dus sinds een tijdje ook steeds minder te eten en wil ook niet eten, terwijl ik soms echt gewoon honger heb. Ik gooi mijn brood weg op school, eet geen hapje, wil zo min mogelijk ontbijt en avondeten eten. dus ja ben ondertussen als 6 kilo afgevallen in een paar weken. maar ik wil als het aan mij ligt nog wel meer afvallen. ik woog eerst 62 en weeg ondertussen 56, ik wil graag maximaal 50 kilo gaan wegen. Maar weet eigenlijk ook wel dat dit niet gezond is. Tegerlijkertijd maken mijn ouders echt aan een stuk door ruzie en ik word daar echt helemaal gek van, dit is al meer dan 1 jaar zo. het gaat nu dus weer steeds slechter, terwijl het voor de zomervakantie eindelijk weer beter ging na een heel jaar, ik weet echt niet meer wat ik moet doen? Kan iemand helpen?

7 reacties

Nog even voor de duidelijkheid ik ben 175 lang en weeg nu 56 kilo, maar wil graag 50 kilo gaan wegen.
Hey vlindertje

Wat jammer dat het na een betere tijd, minder goed met je gaat.

Allereerst zou ik je op het hart willen drukken dat het stoppen met snijden in de eerste plaats getuigde van doorzettingsvermogen. Je bent weliswaar hervallen, dat kan gebeuren en komt wel vaker voor, maar dat je gestopt was, maakt van jou een sterk persoon.

Is er iemand waar je bij terecht kan? Een vriend bijvoorbeeld, of een leraar? Het lijkt me fijn om wat er in je omgaat, met iemand te bespreken. Moest je dit graag anoniem doen, kan je contact opnemen met de Kindertelefoon.

Gr. Kenshin
Hoi Kenshin,

bedankt voor je reactie, ik heb nog steeds een leraar op school, naar wie ik met zulke problemen vaak toe ga. Maar daar kan ik dan ook wel mijn verhaal kwijt, maar het blijft nog steeds gewoon moeilijk, en ik ben er echt helemaal klaar mee. Ik heb het gisteren namelijk weer gedaan wat niemand weet maar ja. Daar ben ik gewoon klaar mee ik heb ondertussen wel genoeg littekens en heb mezelf al genoeg pijn gedaan, maar ik word gewoon gek.

Ik denk wel dat het een goed idee is als ik volgende week weer met die leraar ga praten, omdat het me wel iets helpt.

Gr. Vlindertje
Haiii Vlindertje,

Op de allereerste plaats: Snijden is geen goede optie, je doet jezelf er alleen maar pijn mee, terwijl er vele andere manier zijn om die mentale pijn van je kwijt te raken of te verminderen. Mijn tip is: Praat erover, het klinkt misschien stom of angstig, maar dit is wel de beste manier!


Verder heb ik een vraagje, waarom eet je zo weinig, en waarom eet je minder als je honger hebt? Honger is een teken dat je eigenlijk al te laat bent met eten. Ik weet niet hoe oud je bent maar 50kg is een normaal gemiddeld gewicht voor een 12 jarige. Mocht je dus ouder zijn, dan is 50kg geen gezond gewicht. Welk verdriet je ook voelt, laat dit alsjeblieft geen invloed hebben op je gezondheid.

Dat je ouders ruzie hebben en maken is natuurlijk niet fijn, en de enige optie om er iets aan te doen is door met ze in gesprek te gaan. Desnoods alleen met je moeder of vader.

ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen, als je nog hulp nodig hebt of gewoon wilt praten dan hoor ik het graag!

Groet,
Scorpion
Hey vlindertje

Het lijkt me inderdaad verstandig om met die leraar te praten. Ik ben blij dat je bij iemand terecht kan, en verwacht dat een gesprek met een vertrouwenspersoon erg zal opluchten.

Denk je dat je de moed hebt om naar een gezond alternatief voor snijden te zoeken? Je zou bijvoorbeeld je gevoelens neer kunnen schrijven, of een rondje gaan lopen. Je hebt jezelf inderdaad al genoeg, te veel zelfs, pijn gedaan. Jij verdient die pijn niet.

Gr. Kenshin
Hey,

het is gewoon meer ik weet het niet meer. Ik ben er zelf ook klaar mee, maar ik zie echt geen alternatief dan boosheid, frustratie en misschien ook verdriet, zo te uiten. Ik wil er wel mee stoppen maar weet gewoon niet hoe. Ik hoop wel dat ik maandag durf te gaan praten met de leraar op school, want dat helpt soms wel, al is het maar om gewoon effe mijn verhaal kwijt te kunnen. Voor de rest zie ik ondertussen echt heel erg op tegen mijn verjaardag, wat echt super gek klinkt maar, ik vindt het echt super stom om het idee te hebben dat ik een jaar van mijn leven zo heb verknalt, want dat is wat ik naar mijn idee doe.

Verder antwoorden op een aantal vragen
Ja ik ben ouders als 12 jaar
Ik eet niet ook niet als ik honger heb, omdat ik van eten aankom en van niet eten afval.

Doei, Aafke
Enkele maanden geleden maakte de gebruiker xLotx het topic Alternatieven zelfbeschadiging aan. Daarin kan je een hoop gezonde alternatieven vinden voor zelfbeschadiging. Voorbeelden van zo'n gezond alternatief kunnen zijn:
  • draag een notitieboekje bij je met complimenten over jezelf
  • sta jezelf gerust toe om te huilen
  • kleef plakband op de plek waar je de neiging hebt om jezelf te beschadigen
  • probeer er met iemand over te praten (met die leraar bijvoorbeeld)
Je vertelt op te kijken tegen je verjaardag, omdat je het gevoel hebt een jaar van je leven te hebben verknald. Da's best streng voor jezelf 😕 Hoewel het aan kan voelen dat je geen positief jaar achter de rug hebt, heb je naar mijn vermoeden het beste eruit gehaald. Je voelde je namelijk niet goed, was bij momenten diep ongelukkig, en slaagde en bijvoorbeeld ondanks dat in om te stoppen met snijden. Je herviel weliswaar, dat kan gebeuren, maar het geeft in de eerste plaats aan dat je gestopt was. Aangezien je het niet gemakkelijk hebt, lijkt het me van belang om te leren begrip op te brengen voor jezelf.

Gr. Kenshin

Reageer