Hee mensen,
Hebben jullie ook wel eens dat je je eenzaam voelt. Ik heb dat nu heel veel ik ben eenzaam en bang. Blijkbaar ben ik ziek in me hoofd ofzo waarom niemand mij mag. Ook ben ik doodsbang voor jongens en droom ik vaak zat dat ik achterna gezeten word. En ik ben doodsbang om ziek te worden. Ik wou dat ik hier iets tegen kon doen. Ook heb ik heftig verleden zials dat me vader me moeder bij dr keel heeft geknepen, ik ben veel gepest, bij de kindertelefoon voel ik me fijn alleen helaas kan ik die savonds als ik in paniek raak door mn misselijkheid niet bereiken en daarom zet ik mijn verhaal hierzo online. Ook heb ik hierdoor een pillen verslaving gehad en daar zit ik nu nog in om rustig te worden dit is niet goed, soms snei ik mezelf ook omdat ik geen kant meer op kan ik ben nog maar 17 dit hoort niet
Eenzaam
A
A
Hey!
Het was een heel goed idee van je m dit topic te plaatsen. Ik vind het ook al een goede stap dat je zelf hulp probeert te zoeken door met de KinderTelefoon te bellen. Als bellen even niet lukt kun je ook steeds chatten.
Is er iemand die weet dat jij met zoveel dingen zit?
Anoniem met iemand praten helpt je al. Ik denk dat het dan ook een ontzettend hulp kan zijn om met iemand in real life te spreken. Heb je al iemand in gedachten?
Zo iemand zou een mentor, leerlingenbegeleider, psycholoog of huisarts kunnen zijn. Een goede vriend(in) of familielid is ook al een eerste stap.
Ik lijst de dingen waar je mee zit even op:
Misschien kun je eens proberen om wat meer contact te zoeken met anderen, als jij dit wilt.
Je zou bijvoorbeeld eens wat vaker kunnen praten met mensen die nu nog een vage kennis zijn. Op die manier kunnen nieuwe vriendschappen ontstaan.
Ben je bang voor alle jongens of heb je erder schrik dat je te maken krijgt met iets als loverboys?
Je zou ook met jongens geleidelijk aan wat meer contact kunnen opbouwen.
Verblijf je momenteel nog bij je ouders?
Zijn er momenten waarop je jewel goed voelt? Je zou zo'n momenten kunnen opschrijven voor jezelf en deze bekijken als je je slecht voelt. Ook zou je (subtiele) complimenten erin kunnen neerschrijven, zowordt het als het ware jouw 'positiviteitschrift'. Ga je dat proberen?
Zelfbeschadiging kan op dit moment heel goed voelen, maar je zult er later gegarandeerd spijt van krijgen.
Het lost niets op en geeft je er alleen maar een verslaving bij.
Als je de drang voelt om dit te doen zou je bv. met rode stift op je arm kunnen tekenen. Andere goede tips vind je in dit topic. Probeer zeker maar eens iets van die tips.
Alles zal ook makkelijker gaan als jij je beter in je vel voelt en ondersteuning krijgt, daarom zou ik je dus echt nog eens willen aanraden om zeker hulp te zoeken.
Groetjes
Lot
Het was een heel goed idee van je m dit topic te plaatsen. Ik vind het ook al een goede stap dat je zelf hulp probeert te zoeken door met de KinderTelefoon te bellen. Als bellen even niet lukt kun je ook steeds chatten.
Is er iemand die weet dat jij met zoveel dingen zit?
Anoniem met iemand praten helpt je al. Ik denk dat het dan ook een ontzettend hulp kan zijn om met iemand in real life te spreken. Heb je al iemand in gedachten?
Zo iemand zou een mentor, leerlingenbegeleider, psycholoog of huisarts kunnen zijn. Een goede vriend(in) of familielid is ook al een eerste stap.
Ik lijst de dingen waar je mee zit even op:
- eenzaamheid
- angst; ziekten en jongens
- traumtaische verleden; pesten en zien van mishandeling
- verslaving
- automutilatie
Misschien kun je eens proberen om wat meer contact te zoeken met anderen, als jij dit wilt.
Je zou bijvoorbeeld eens wat vaker kunnen praten met mensen die nu nog een vage kennis zijn. Op die manier kunnen nieuwe vriendschappen ontstaan.
Ben je bang voor alle jongens of heb je erder schrik dat je te maken krijgt met iets als loverboys?
Je zou ook met jongens geleidelijk aan wat meer contact kunnen opbouwen.
Verblijf je momenteel nog bij je ouders?
Zijn er momenten waarop je jewel goed voelt? Je zou zo'n momenten kunnen opschrijven voor jezelf en deze bekijken als je je slecht voelt. Ook zou je (subtiele) complimenten erin kunnen neerschrijven, zowordt het als het ware jouw 'positiviteitschrift'. Ga je dat proberen?
Zelfbeschadiging kan op dit moment heel goed voelen, maar je zult er later gegarandeerd spijt van krijgen.
Het lost niets op en geeft je er alleen maar een verslaving bij.
Als je de drang voelt om dit te doen zou je bv. met rode stift op je arm kunnen tekenen. Andere goede tips vind je in dit topic. Probeer zeker maar eens iets van die tips.
Alles zal ook makkelijker gaan als jij je beter in je vel voelt en ondersteuning krijgt, daarom zou ik je dus echt nog eens willen aanraden om zeker hulp te zoeken.
Groetjes
Lot
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
