Vraag

Dip of depressie?

  • 25 December 2015
  • 10 reacties
  • 365 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Een lange tijd zit ik nogal met mezelf in de knoop...
School gaat achteruit
Ik heb geen zin meer in mn hobbies omdat ik bang ben dat ik faal
Ik heb vaak de neiging om te huilen
Ik voel me vaak leeg

Maar ook heb ik wel eens nagedacht over hoe het zou zijn als ik voor een vrachtauto spring en struggle ik ook een beetje met een eating disorder...

Soms voelt het alsof alles wel weer okay is, maar een klein prikkeltje kan me bijna weer laten janken.

Ook weten mijn ouders van niks. Na 4 jaar naar hun ruzie geluisterd te hebben is mijn vertrouwen in hun grotendeels weg (ze zijn nu gescheiden).

Wat kan ik doen?

10 reacties

Daar heb ik ook last van... Ik kan hier zelf geen tips over geven maar hou dit topic in de gaten.
Hoihoi,

Waarschijnlijk is dit een Veel gehoorde tip maar het is ook echt iets wat ontzettend belangrijk is. Namelijk praat erover. En ja dat is super lastig. De volgende vraag is dan met wie? Heb je iemand in je omgeving die je vertrouwd?

Verder wat je zelf kan doen is proberen om wel je hobby's op te pakken. Accepteer het idee dat je bang bent om te falen maar probeer die gedachte ook te relativeren Door tegen jezelf te zeggen wat kan er verkeerd gaan?

Ik hoop dat je hier wat aan hebt
Liefs
Hey,

Ik ben t met Lisje eens: praat erover! Hoe moeilijk en eng t ook is, het lucht echt op!
Vervelend dat je geen vertrouwen hebt is je ouders. Zou je denk je dat tegen ze kunnen zeggen (of tegen de gene van die twee die je t meest vertrouwd)? Als jullie t daar over hebben gehad kan je misschien ook dit soort dingen met ze gaan delen?
Is er buiten je ouders iemand die je vertrouwd? Een oom of tante? Vertrouwenspersoon/zorgcodordinator op school? Docent? Een vriend of vriendin kan natuurlijk ook, maar t is denk ik ook goed om het met een volwassenen te bespreken.

Zijn er ook dingen die je leuk vind om te doen waarbij je minder angst om te falen hebt? bv hardlopen (dan controleert niemand je) of lezen?
Probeer lief voor jezelf te zijn. Vraag hulp waar nodig. Wil je bv iets nieuws gaan doen maar je vind t eng, dan kan je iemand mee vragen zodat t minder spannend word.
Niks kan er fout gaan, alleen anders dan verwacht.

Kus,
Pheebe
precies praat erover!
Bijvoorbeeld met een vertrouwen persoon op school, soms is dat best wel moeilijk!
Of probeer met je moeder of vader te praten!
Praat erover!
Ik heb veel dingen meegemaakt, waardoor ik depressief werd. Ik wilde er ook met niemand over praten. Maar nadat mijn vriendinnen er soort van achterkwamen, ging alles heel snel. En zat ik voor ik het weet met iemand over mijn problemen te praten. Ik moet zeggen dat ik niet eens weet of het hielp. Bij de meeste mensen helpt het namelijk wel. Maar bij mij was het een combinatie van allemaal dingen waardoor het weer beter ging met mij.
Ik weet hoe moeilijk het is om de knoop door te hakken en er met iemand over te gaan praten. Maar het lucht op. Gewoon dat je eens eerlijk over je gevoelens en emoties kan praten.
Het maakt niet uit met wie je erover praat, als het maar iemand is die jij vertrouwd.
Ik weet zeker dat alles goed komt!
xx
Deze tip is al heel vaak langsgekomen maar praat er over!
Ik heb zelf alles aan mijn mentor op school verteld. Dit luchtte heel erg op. Maar als je geen fijne docenten hebt kan je ook met vrienden, ouders enz. praten. Met een docent praten vind ik zelf fijner omdat ze meestal buiten alle problemen staan en daardoorvaak beter advies kunnen geven en je beter kunnen helpen.
Het enige wat je wel moet onthouden is dat een docent wel dingen door kan vertellen als je bijv. snijdt, zelfmoord neigingen hebt.
Heeii,
mag ik weten hoe het nu met je gaat?
Gaat het beter, slechter of is er nog niks veranderd?
Wil je ons even op de hoogte houden? Omdat je nog op niks hebt gereageerd...

xx
Heeii,
mag ik weten hoe het nu met je gaat?
Gaat het beter, slechter of is er nog niks veranderd?
Wil je ons even op de hoogte houden? Omdat je nog op niks hebt gereageerd...

xx


Dan zal ik dat nu doen :)

Ik wil best met iemand praten, maar ik heb geen idee met wie. Zelf zat ik te denken om misschien langs de huisarts te gaan.

Ik heb er een keer eerder over gepraat met mijn (nu ex) vriendje. Hij had er zelf ook last van. Maar uiteindelijk bleek dat hij het had doorverteld. Daarom praat ik er niet graag over. Ook heb ik het idee dat niemand het zal snappen en ze heel erg afgaan op hun vooroordelen.

Mn dip/depressie is een beetje raar. Op sommige momenten gaat het oke, en op sommige momenten kan ik niks erger haten dan mezelf... Nu de vakantie weer over is sta ik gelijk weer onder stress en dat is ook te merken.
Ik snap je. Waarschijnlijk denk je nee je snapt me niet maar ik heb er ook last van
Het ene moment kan ik super vrolijk zijn maar door 1 ding kan ik 3 uur lang verdreitig zijn
Ik huil veel en school gaat ook opeens super slecht! Ik kan je geen tips geven want ik heb zelf
Ook de vraag: wat moet ik doen? Ik praat er ook niet vaak over maar ik merk wel dat
Na een gesprek ik me vaak beter voel.

Reageer