depri + anorexia???

  • 17 July 2018
  • 4 reacties
  • 135 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
Hi!
Ik ben depressief geweest (eigenlijk nog steeds) en ik heb er nu heel veel moeite mee om weer terug te komen en van al mn problemen af te komen.
Ik ben autistisch en woon in een gezin met 5 kinderen. Mijn broertje is op het moment opgenomen en word misschien zelfs uit huis gehaald omdat wij niet goed genoeg voor hem kunnen zorgen omdat hij echt de hele dag rare streken uithaald en te druk is om vol te houden voor iedereen.
Ik ben nu op vakantie en ga inmiddels naar een psychiater, slik methyfenidaad voor mijn concentratie en de drukte in mn hoofd en zit op een andere school.
Je zou denken klinkt goed, die heeft geen problemen meer maar het word naar mijn idee erger. Ik heb veel gesneden en mijn gedachten liggen dan ook vaak op het snijden en er een einde aan maken enz.
Ik heb hier best wel veel moeite mee en volgens mijn psychiater moet ik ook meer eten maar ik krijg gewoon niet meer op en wil dat ook niet. Ik durf dit alleen niet te zeggen. Ik heb echt wel moeite met sociaal zijn en dat weten anderen ook niet. Ik weet gewoon nog steeds niet wat ik moet doen en ik vind mezelf steeds meer een aansteller, dik, dom en zeg de hele tijd in mn hoofd dat ik weg moet, niet zo echoistisch moet doen en mezelf niet zo moet aanstellen. Ik haat mezelf gewoon. Kan iemand helpen???

4 reacties

Hoi

Je voelt je niet zo fijn. Het is goed dat je professionele hulp hebt. Je had een depressie, en voelt je nog steeds niet veel beter.

Je woont in een gezin met vijf kinderen. Je broertje is (tijdelijk) opgenomen, omdat hij heel druk kan zijn. Mis je hem? Kan je hem zien, en hebben jullie het dan gezellig?

Je bent momenteel op vakantie. Heb je het gevoel dat je het daar fijn hebt? Zit je op een rustige plek, of op iets heel druk toeristisch?

Je slikt medicatie voor je concentratie en de drukte in je hoofd. Je zit op een andere school. Bedoel je dat je volgend jaar naar een andere school gaat? Ben je al eens bij die school geweest, en vond je dat daar een goede sfeer hing?

Je hebt veel gesneden, en hier liggen je gedachten vaak. Ook denk je eraan er een einde aan te maken. Bespreek je dit met je psychiater?

Volgens je psychiater moet je meer eten. Je vindt jezelf dik. Heb je het vermoeden dat je een eetstoornis hebt? Krijg je geen eten binnen, omdat je bang bent aan te komen?

Jij moet helemaal niet weg. Ik vind jou ook helemaal geen aansteller of egoïstisch, en dom ben je volgens mij ook niet. Als je twijfelt over je gewicht, kan je naar de huisdokter gaan, zodat die kan bepalen of je op een gezond gewicht zit.

Ik heb het gevoel dat ik alleen dingen herhaald heb die jij gezegd hebt, en dat ik daar wat vragen bij heb gesteld. Ik hoop (en vermoed) dat er nuttigere reacties zullen volgen, maar je kan ook steeds bij de KinderTelefoon terecht. Eens anoniem je verhaal doen in een chat- of belgesprek kan opluchten.

Groetjes
x
@100divirgent11
Ik mis hem soms, in het weekend is hij thuis. Het is eigenlijk bijna niet gezellig dan, dat gaat gewoon te snel mis, dan gebeuren best vaak nare dingen.
Ik ben op een rustige plek op vakantie, in het bos. Dat is alleen niet echt fijn omdat mn broertje er nu 1,5 week van de 2 weken bij is en dan is het vaak erg lastig voor mezelf...
Ik ben vanaf de mei vakantie naar deze school gegaan want mijn ouders hadden een proefperiode geregeld. Ik vond het hier echt heel leuk en nu ga ik volgend jaar daar naar havo 2.
Ik durf het niet echt met mn psychiater er over te hebben, ze proberen me vooral te helpen met prikkels verwerken.
Ik denk het niet, maar ik ben echt wel dol op ongezond eten terwijl ik echt niet aan wil komen. Ik ben ook een keer bij de schoolarts geweest en volgens haar zat ik gewoon goed kwa gewicht.
Ik heb al een aantal keer met de kindertelefoon gechat maar dat verliep niet helemaal soepel. Ze hebben mij toen doorgestuurd naar 113 online ofzo en heb toen met hun gechat. Ik heb er niet veel aan gehad maar heb toen het gesprek laten zien aan mn school en zo is mn depressie boven water gekomen.... zelf was ik er eigenlijk niet blij mee, maar dat ligt vast aan mij...
Hoi!

Ik vind het jammer dat het zo werkt, maar het werkt nu eenmaal zo:
Je krijgt pas dingen gedaan als je een diagnose hebt. Hé is dat even toevallig! Jij hebt een diagnose! Jij hebt autisme.

Ik vind dat jouw gezin sowieso rekening met je moet houden, ook al had je de diagnose niet, maar nu heb je een sterk argument om wat veranderingen in het gezin aan te brengen.

Als jouw broertje er is, wordt er volgens mij vooral rekening gehouden met hem, omdat hij nu eenmaal de meeste aandacht nodig heeft. Jij lijdt heel erg onder zijn aanwezigheid, dus er moet iets bedacht worden, zodat jij ook gewoon kunt functioneren.

Heb jij een idee wat jou kan helpen als je broertje er is? Zijn er soort van comprises die gemaakt kunnen worden?

En waarom ik dan over je diagnose begon: bij mij heeft het in het verleden plaatsgevonden voor mijn diagnose (autisme) dat ik mij aanstelde en dat ik mij maar moest aanpassen. Nu kan ik gewoon zeggen dat het aan mijn autisme ligt (wat dan ook zo is) en zo heeft mijn omgeving meer door dat ik mij gewoon niet (verder) kan aanpassen. Men neemt jou eerder serieus.

Is het misschien ook een idee dit te vertellen tegen je psychiater? Misschien weet die wat je in zo'n situatie het beste kunt doen.

Waarom durf je bepaalde dingen niet tegen je psychiater te vertellen? Omdat je denkt dat ze je alleen mogen helpen met de prikkelverwerking? Dat is namelijk niet zo! Ze zijn er voor veel meer dan dat! Jij zou over alles met je psychiater moeten kunnen praten.

Ik vind het goed van je dat je wel hebt geprobeerd te chatten met de Kindertelefoon en 113. Ik vind het ook knap dat je het gesprek op school hebt laten zien.
Kun jij uitleggen waarom je er niet blij mee was?

Het is wel fijn dat je het op school in ieder geval heel leuk vond!

Over het eten e.d.
Dat je op gezond gewicht zit, betekent niet dat je niet kan afvallen. Ik zit zelf ook op gezond gewicht, maar zou toch graag wat slanker zijn. Je leefstijl aanpassen kan gewoon, als je het maar gezond houdt.

Minder eten is daarvoor niet de oplossing. Gezonder eten en meer bewegen wel. Dat je het gevoel hebt dat je jezelf dik vindt en lelijk is erg vervelend. Ik herken het zelf ook. Wat ik tegen mezelf blijf zeggen, is dat ik er dan wat aan moet doen. En dan gewoon op een gezonde manier. En dat kun je best doen. Dat is niet gevaarlijk ofzo.

Of je nu meteen een eetstoornis hebt, dat weet ik niet. Ik weet wel dat het heel erg kan helpen er met iemand over te spreken. Dat lucht op en daar kun je je lichter van voelen (oké fout woordgrapje :8).

Gr. Pin
Als je broertje erbij is, ontstaan er snel lastige situaties. Zoals @Pin zei, moet er ook rekening met jou gehouden worden. Laat maar van je horen, en geef gerust aan dat er voor jou dingen zijn die moeilijk zijn.

Fijn dat je op een leuke school zit. Heb je daar een vertrouwenspersoon, of een leuke mentor?

Je psychiater kan je met vanalles helpen, ook al ging je er oorspronkelijk alleen heen voor prikkelverwerking. Geef maar aan waar je mee zit, zodat ze je kunnen helpen.

Goed dat je die gesprekken met de KinderTelefoon en 113 geprobeerd hebt. Doordat je een gesprek getoond hebt, weten ze op school van je depressie. Zelf was je hier niet zo blij mee, maar voel je je geholpen? Biedt school je hulp aan?

Reageer