Hoi TwentyonePilots

Het is moeilijk om te zeggen of je depressief bent. Voel je je al een lange periode neerslachtig(somber)? Lukt het je niet meer om van dingen waar je vroeger erg leuk vond of na uitkeek van te genieten? Heb je weleens gedacht om zelfmoord te plegen? Voel je je eenzaam? Wordt je gepest?

Misschien is het ook gewoon een moeilijke periode voor je, je hebt veel meegemaakt in een korte tijd en je bent nog bezig om dat te verwerken. Jij doet dat bijvoorbeeld door je te snijden, misschien tot je even van de verdriet af wilt of tot je iets wilt voelen. Tot je je snijdt hoef je je niet voor te schamen er zijn zoveel mensen die dat gedaan hebben of doen. Het is zeker niet goed, maar ik vind zelf als het jouw helpt om rustig te worden of om dingen te verwerken dan moet je dat doen. Zolang je het niet gevaarlijk maakt voor jezelf.
Ik denk zelf tot dat van school, tot je nergens meer zin in hebt en je niet kunt concentreren komt doordat je hebt meegemaakt. Dat heeft zijn tijd nodig, maar je zult merken tot het na een tijdje wel weer beter gaat.
Wat je zou kunnen doen is erover praten met een goede vriend(in), of met één van je ouders of je mentor. Zeg gewoon wat je dwars zit en dan kunnen zij je helpen. Als je niemand zo kan bedenken kun je natuurlijk altijd hier nog neerzetten hoe je je voelt.

Gr. Bas

Hoi

Je hebt het een en ander meegemaakt, en voelt je niet zo fijn. Dat het op school minder gaat, kan komen door de dingen die in je familie gebeurd zijn. Het is normaal dat je je moeilijker kan concentreren, als er zaken gaande zijn in je leven.

Wanneer je snijdt, krijg je een hevige fysieke pijn, die je even "weghaalt" van de pijn waar je mee zit. Bij het snijden komt er een stofje vrij in je hersenen. Dat stofje werkt verslavend. Je voelt je er misschien even beter door, maar daarna komt de pijn eens zo sterk terug.

Je vindt praten over het snijden moeilijk, omdat je je ervoor schaamt. Dat kan ik me voorstellen, het is een gevoelig onderwerp. Er zijn plekken waar je hierover kan praten, en waar de mensen dat gewend zijn. Bij de KinderTelefoon kan je anoniem en gratis bellen of chatten. Daar kan je je verhaal kwijt, en krijg je advies mee. De lieve moderator waar je mee in contact komt is gewend en getraind om over dit soort onderwerpen te praten.

Ook je huisarts kan je verder helpen. Bij je huisarts hoef je je niet te schamen. Je bent beschermd door het beroepsgeheim, wat betekent dat je huisarts niet zomaar dingen mag doorvertellen die jij vertelt. Je huisarts kan je helpen.
Heb je de contactgegevens van je huisarts? Kan je een afspraak maken, of mailen waar je mee zit?

Je slaapt te weinig. Als je moe bent, gaat alles nog veel moeizamer. Heb je moeite met inslapen, of word je vaak wakker? Om welk uur kruip je je bed in?

Jammer dat je een vervelende mentor hebt. Het kan helpen dat ze op school weten dat je het moeilijk hebt. Op die manier kunnen ze begrip opbrengen. School begrijpt dat het moeilijk concentreren is als er vanalles aan de hand is. Is er een andere leraar of vertrouwenspersoon op school waar je mee kan praten?

Is met die vriendin praten fijn?

Je ouders verwachten dit niet van je. Dat zou kunnen. Misschien heb jij je gevoelens kunnen wegsteken. Vaak hebben ouders het in de gaten als er iets met je aan de hand is, ook al heb jij dat niet door. Wie weet vragen ze zich af wat jou dwars zit, maar vinden ze het moeilijk daarover te beginnen.

Heb je een goede band met je ouders? Kan je hen vertellen wat er in je omgaat? Misschien ben je bang dat ze hiervan schrikken, en waarschijnlijk zullen ze wel even schrikken, maar daarna willen ze je vast steunen.

Als jezelf uiten in een gesprek lastig is, kan je een brief schrijven.

Of je depressief bent of niet, is een vraag voor een psycholoog. Je huisarts of school kan je doorverwijzen naar een psycholoog. Dat klinkt misschien overdreven of heftig, maar een psycholoog kan vaak een grote hulp zijn. Eens luisteren naar wat ze je te bieden hebben kan geen kwaad. Misschien vind je de gesprekken met een psycholoog heel fijn.

Groetjes
x