Hallo,
sinds een paar weken weet ik dat ik in een depressie zit, ik slik hiervoor antidepressiva (De echte naam weet ik niet meer begint met een F)
En ik krijg nu therapie. Maar het voelt alsof het steeds slechter gaat. 1 van de meest voorkomende bijwerkingen van die pillen is ook dat het de eerste paar weken slechter kan gaan voordat het beter gaat. Maar ik voel me steeds somberder. En word nergens meer blij van. Niemand snapt me echt en het lukt me ook niet om echt te vertellen hoe ik me voel.
Ik ben de afgelopen 1,5 jaar naar 4 verschillende scholen gegaan omdat het steeds niet goed ging. En nu zit ik op speciaal onderwijs. Simpelweg alleen omdat ik in een depressie zit. Ik ben het hier niet mee eens en voel me hier ook echt niet thuis. Sinds 1 week voor de kerst vakantie ben ik niet meer naar school geweest en heb de hoop (De hoop dat ik mijn school kan afmaken) echt opgegeven.
Ik ben 13 jaar oud en zit in de 1ste van Havo - VWO. Ben 1x blijven zitten in de eerste en dit heeft ook een grote impact gehad. Ik ben 1.87cm lang en mensen denken snel dat ik 16 jaar oud ben. Waardoor ik me ook niet thuis voel in de eerste.
Thuis gaat het ook slecht ik lig de hele dag in me bed en kan niks bedenken waar ik blij van word. Niet dat ik me verveel, maar ik voel me hierdoor echt heel erg nutteloos.
Het voelt alsof de hele wereld gewoon doorgaat met het leven. Maar dat ik blijf stil staan. En werkt de therapie die ik krijg echt? Het voelt van niet. Ik heb nog weinig moed om door zetten. Ik weet niet meer wat ik moet doen. En er is zo veel meer wat ik kwijt wil maar hoe?
Heeft iemand misschien een idee wat ik kan doen? buiten therapieën etc.
Is er misschien een andere forum speciaal voor dit soort dingen? want ik zou veel baat hebben om iemand te hebben waarmee ik kan praten buiten mijn familie. En buiten de psychologen.
- Tim
Depressief... en is weglopen een optie?
A
A
- 2 topics samengevoegd door de Kindertelefoon vanwege leesbaarheid -
Hoi,
Dit is een aanvullende topic op mijn vorige. Ik voel me niet meer echt thuis, en kan het gezeik soms gewoon niet meer aan. Dagelijks denk ik of het me zou helpen om een einden aan me leven te maken. Maar dit vind ik een erg moeilijke ook omdat ik het zelf egoïstisch vind en ook weer niet. Ik weet hoe veel het mijn omgeving zou doen. Zoals mijn ouders. maar ander aan de andere kant zouden ze wel van het gezeik met mij afzijn.
Zelfmoord zou voor mij niet de juiste keuze zijn op het moment, ik heb nog een heel klein beetje moed om het leven vol te houden. Maar voor hoe lang gaat dat duren? En is ''weglopen'' van huis dat misschien een optie? niet voor altijd maar een tijdje. gewoon om de rust te kunnen nemen en gewoon alleen te zijn. Het verdriet wat ik me ouders aan zou doen is een reden om niet weg te lopen. Maar het zit me nu zo hoog dat ik een hele grote neiging heb om het wel te doen. Maar het is naar mijn mening niet heel slim. Ik ben 13 jaar oud, dus als ik zou weglopen dan gaan mijn ouders mij 100% zeker als vermist opgeven. Dan is iedereen naar mij aan het zoeken. En hoe langer ik wegblijf hoe bekender het word in heel nederland. het zal dan ook wel op het nieuws komen na een paar dagen/weken. En stel ik kom dan terug? dan is er alleen maar meer gezeik.
Maar waarom zou ik het dan wel doen?
Omdat ik dan meer rust heb, ik beter aan mijzelf kan werken? Dit zijn dan weer de reden die mij toch proberen over te halen om gewoon een brief te schrijven aan me ouder me spullen te pakken en op een dag gewoon een keer weg te lopen.
Hoe zouden jullie hier over denken?
- Tim
Hoi,
Dit is een aanvullende topic op mijn vorige. Ik voel me niet meer echt thuis, en kan het gezeik soms gewoon niet meer aan. Dagelijks denk ik of het me zou helpen om een einden aan me leven te maken. Maar dit vind ik een erg moeilijke ook omdat ik het zelf egoïstisch vind en ook weer niet. Ik weet hoe veel het mijn omgeving zou doen. Zoals mijn ouders. maar ander aan de andere kant zouden ze wel van het gezeik met mij afzijn.
Zelfmoord zou voor mij niet de juiste keuze zijn op het moment, ik heb nog een heel klein beetje moed om het leven vol te houden. Maar voor hoe lang gaat dat duren? En is ''weglopen'' van huis dat misschien een optie? niet voor altijd maar een tijdje. gewoon om de rust te kunnen nemen en gewoon alleen te zijn. Het verdriet wat ik me ouders aan zou doen is een reden om niet weg te lopen. Maar het zit me nu zo hoog dat ik een hele grote neiging heb om het wel te doen. Maar het is naar mijn mening niet heel slim. Ik ben 13 jaar oud, dus als ik zou weglopen dan gaan mijn ouders mij 100% zeker als vermist opgeven. Dan is iedereen naar mij aan het zoeken. En hoe langer ik wegblijf hoe bekender het word in heel nederland. het zal dan ook wel op het nieuws komen na een paar dagen/weken. En stel ik kom dan terug? dan is er alleen maar meer gezeik.
Maar waarom zou ik het dan wel doen?
Omdat ik dan meer rust heb, ik beter aan mijzelf kan werken? Dit zijn dan weer de reden die mij toch proberen over te halen om gewoon een brief te schrijven aan me ouder me spullen te pakken en op een dag gewoon een keer weg te lopen.
Hoe zouden jullie hier over denken?
- Tim
Hey Tim,
Wat ik erover denk? Nou niet weglopen. Je zegt het zelf al. Je zal meer problemen krijgen. Je zou toch wel in plaats op je bed liggen, rond lopen? In je straat misschien een natuur gebied? Doe muziek op je oren en maak gewoon een mooie wandeling. Denk over alles. Zet alles op een rijtje. Heb je eebbetrouwbare vriend(in) om mee te praten? Praat met hen erover. Kan dat niet? Zoek een beetje op internet.
Wat wil je worden? Wat wil je gaan doen? Maak een plan. Bedenk hoe je je toekomst voor je ziet (positief hé ;)). Maak een doel zodat je word gemotiveerd. Uiteindelijk moet jij het doen. Uiteindelijk moet jij wat van je leven maken. Nee niet alles zal mee zitten maarja... Daar leer je van.
Succes kerel!
Wat ik erover denk? Nou niet weglopen. Je zegt het zelf al. Je zal meer problemen krijgen. Je zou toch wel in plaats op je bed liggen, rond lopen? In je straat misschien een natuur gebied? Doe muziek op je oren en maak gewoon een mooie wandeling. Denk over alles. Zet alles op een rijtje. Heb je eebbetrouwbare vriend(in) om mee te praten? Praat met hen erover. Kan dat niet? Zoek een beetje op internet.
Wat wil je worden? Wat wil je gaan doen? Maak een plan. Bedenk hoe je je toekomst voor je ziet (positief hé ;)). Maak een doel zodat je word gemotiveerd. Uiteindelijk moet jij het doen. Uiteindelijk moet jij wat van je leven maken. Nee niet alles zal mee zitten maarja... Daar leer je van.
Succes kerel!
A
Hoi,
Het zou best kunnen dat jij je nu extra slecht voelt door die antidepressieva. Dat is vervelend, maar dat betekent ook dat je lichaam er op reageert en dat het dus waarschijnlijk gaat werken...? In ieder geval is het verstandig dit bij je psychiater te melden als je dat nog niet had gedaan.
Dat je je niet op je gemak voelt op school, kan ik me heel goed voorstellen. Jij bent daar gewoon niet op je plek. Echter zou ik dit voor nu proberen aan de kant te schuiven, even niet aan school denken en je volledig focussen op je herstel. School komt later, school komt als je er klaar voor bent en school gaat je lukken. Als de tijd rijp is, kun je ook best een gesprek voeren met je ouders en school en vertellen dat je op regulier onderwijs thuishoort. Maar nogmaals, als je beter bent. Je komt dan ook veel betrouwbaarder en geloofwaardiger over.
In bed blijven liggen is de ultieme manier om je nutteloos te voelen. Probeer jezelf uit bed te halen, te douchen en je aan te kleden. Dat je daarna weer op de bank ploft is niet erg: je bent je bed uit, dus je boekt vooruitgang. Misschien kun je de volgende dag ook even naar buiten, de andere dag een rondje fietsen of iets in de tuin doen. Houdt jezelf bezig en je voelt je vanzelf minder nutteloos.
Goed dat je nog moed en hoop hebt voor het leven. Verlies dat vooral niet uit het oog. Het zit daar met een reden. Op een dag ontdek je die reden en ben je blij dat je leeft. Ontneem jezelf dat niet.
Ik denk, net zoals je zelf terecht opmerkt, dat weglopen alleen maar voor meer problemen zorgt. Of ik denk dat je aan jezelf kunt werken als je wegloopt? Nee, sorry, dat denk ik niet. Ja, je depressie is iets wat je zelf moet aanvechten, maar met de juiste begeleiding. Ik denk dat weglopen niet is wat je nodig hebt, ik denk dat niemand dat nodig heeft.
Tot slot; praat hier alsjeblieft over in je therapie. Laat dit des noods lezen. Als je open bent, is het makkelijker om geholpen te worden. Het maakt het ook een stuk makkelijker voor jou en het laat je absoluut beter voelen.
Gr. Pin
Het zou best kunnen dat jij je nu extra slecht voelt door die antidepressieva. Dat is vervelend, maar dat betekent ook dat je lichaam er op reageert en dat het dus waarschijnlijk gaat werken...? In ieder geval is het verstandig dit bij je psychiater te melden als je dat nog niet had gedaan.
Dat je je niet op je gemak voelt op school, kan ik me heel goed voorstellen. Jij bent daar gewoon niet op je plek. Echter zou ik dit voor nu proberen aan de kant te schuiven, even niet aan school denken en je volledig focussen op je herstel. School komt later, school komt als je er klaar voor bent en school gaat je lukken. Als de tijd rijp is, kun je ook best een gesprek voeren met je ouders en school en vertellen dat je op regulier onderwijs thuishoort. Maar nogmaals, als je beter bent. Je komt dan ook veel betrouwbaarder en geloofwaardiger over.
In bed blijven liggen is de ultieme manier om je nutteloos te voelen. Probeer jezelf uit bed te halen, te douchen en je aan te kleden. Dat je daarna weer op de bank ploft is niet erg: je bent je bed uit, dus je boekt vooruitgang. Misschien kun je de volgende dag ook even naar buiten, de andere dag een rondje fietsen of iets in de tuin doen. Houdt jezelf bezig en je voelt je vanzelf minder nutteloos.
Goed dat je nog moed en hoop hebt voor het leven. Verlies dat vooral niet uit het oog. Het zit daar met een reden. Op een dag ontdek je die reden en ben je blij dat je leeft. Ontneem jezelf dat niet.
Ik denk, net zoals je zelf terecht opmerkt, dat weglopen alleen maar voor meer problemen zorgt. Of ik denk dat je aan jezelf kunt werken als je wegloopt? Nee, sorry, dat denk ik niet. Ja, je depressie is iets wat je zelf moet aanvechten, maar met de juiste begeleiding. Ik denk dat weglopen niet is wat je nodig hebt, ik denk dat niemand dat nodig heeft.
Tot slot; praat hier alsjeblieft over in je therapie. Laat dit des noods lezen. Als je open bent, is het makkelijker om geholpen te worden. Het maakt het ook een stuk makkelijker voor jou en het laat je absoluut beter voelen.
Gr. Pin
A
Bedankt voor de reactie's,
A
Ik ben weggelopen en nu uit huis geplaatst, voor mij is het beter jij kan terug naar huis met een traject maar ik blijf denk ik ff uit
A
add mijn interesse sc;
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
