Hier ben ik weer, ik had gewoon weer even zin om jullie een beetje bij te kletsen.

Als ik terug kijk op de afgelopen jaren, zie ik een wolkje hangen. Niet zomaar een wolkje,het is namelijk een hele grote donkere onweerswolk. De afgelopen jaren waren zwaar. Wat ups gehad, maar vooral heel veel downs. Mijn leven stond regelmatig op zijn kop omdat er zoveel gaande was in mijn omgeving. Mijn depressie lag om de hoek, en daarnaast stond mijn voordeur al open. Vooral de afgelopen drie jaar ging ik erg achteruit. Ondanks alles heb ik toch mijn havo diploma binnen weten te halen. Hoe? Nou om gewoon keihard te werken en niet tevreden willen zijn met een zes.

Gisteren was mijn diploma uitreiking, waar mijn mentor een ongelofelijk mooie speech hield over hoe zelfstandig ik wel niet was. En toen liep ik voor de laatste keer uit school. Mijn diploma, met twee achten erop, was binnen.

Nu ga ik een tussenjaar doen. Ik wil eerst volledig beter worden voordat ik verder ga met school. In dit tussenjaar ga ik naar Ibiza toe, voor onbepaalde tijd. Hier heeft mijn vader vrienden wonen waar ik kan intrekken en werken. Afstand van mijn omgeving hier in Nederland en mij richten op mijn verdere herstel en dat dan wel in het zonnetje. 😃 Hier hoop ik vooral dat ik volledig van mijn snijden af kom, niet meer zo vreselijk moe ben dat ik overdag moet slapen en vooral rust in mijn hoofd krijg.

Ik heb afgelopen zaterdag mijn afscheidsfeestje gehouden en veel mooie cadeau's gekregen. Als uitblinker toch wel een kettinkje die een vreselijk mooie betekenis heeft om te leren leven vanuit liefde. Gisteren liep ik dus voor de laatste keer school uit, met een diploma. Vandaag liep ik voor de laatste keer uit het ziekenhuis na een gesprek met mijn behandelaar. Ben ik uit behandeld? Nee echt niet, ik moet nog zoveel leren. Maar het is nu aan mij de taak het zelf te gaan doen met de mensen naast mij en om mij heen. Van mijn behandelaar heb ik nog wat kleins gekregen. Een steentje waar een bescherm engeltje in is gegraveerd, heel mooi. Volgende week is mijn laatste werkweek, waar ik toch wel een dikke 2,5 jaar heb gewerkt. Een plek waar ik mezelf kan zijn, veel leuke collega's heb en vooral gewaardeerd wordt.

De afgelopen week komt er dus veel positieve energie op mij af. De positieve energie die ik denk ik ook wel heb verdiend na de afgelopen jaren. De positieve energie die het licht aan het einde van de tunnel even iets feller laat branden, zodat ze mij weer even hebben laten zien dat er echt licht is aan het einde van de lange donkere tunnel. Want ja, zo af en toe kon ik dat gewoon even niet meer zien.

Nog 12 dagen en dan stap ik alleen op het vliegtuig. Ik weet dat dit een geweldige ervaring gaat worden en het mij ook erg goed zou gaan doen. Van de nieuwe omgeving, llifestyle en mensen kan ik veel leren. Hierdoor geloof ik erin dat ik het einde van de tunnel wel ga halen.

Bedankt voor het lezen. 🙂