Ik weet niet goed hoe ik moet  beginnen dus begin ik maar bij het begin. Ik ben 12 jaar oud en ik ben begonnen in Amsterdam en daar heb ik maar 2 jaar gewoond. Daarna ben ik naar Amerika verhuisd en heb ik de fijnste tijd van mijn leven beleefd en ik heb goede vrienden gekregen. We woonde in een rijke buurt en ik ging naar een school voor kinderen met rijke ouders. Mijn beste vriendin H heb ik daar ontmoet. Ik weet sinds omgeveer een jaartje dat mijn ouders rijk zijn. Toen had ik nog maar een grotere broer, O. Toen ik 3 jaar was is mijn opa, die dronken en verslaafd aan alcohol en roken was, overleden en heb ik een klein boertje gekregen die later mijn grootste vijand is geworden. Het plezier wat er nog overbleef van Amerika was van korte duur; we verhuisde naar Frankrijk waar er op scholen tegen je geschreeuwd werd, je altijd stil moest zitten tijdens de les, best wel een beetje zware straffen en veel te lange pauzes. Pauzes heb ik altijd vervelend gevonden omdat ik niemand heb om mee te spelen of om mee te praten en dus zat ik in Frankrijk wel 2 uur alleen in een hoekje tot de pauze voorbij is. Later kreeg ik een beste vriendin, A waarmee ik soms kon spelen. We speelden dat we kinderen van goden waren, hoewel onze bijde ouders niet in god geloofden, maar ik wel. Voor mij was dat wat wij speelden de waarheid en voor A was het een spelletje. Dat heb ik kortgeleden geleerd. In Frankrijk heb ik ook maar 2 jaar gewoond, want daarna verhuisde ik naar Delft, waar ik nu woon.  4 november 2022 is mijn oma overleden, ook aan kanker, alleen wel aan een heel ander soort kanker. Als ik nu naar buiten ga in de pauze en mijn gedachtes vrij kunnen ronddwalen gaan ze altijd naar de dode mensen waarvan ik wenste dat ze er nog waren en naar de verloren vrienden die ik zo graag weer wil zien. Ik heb namelijk nog steeds geen vrienden om mee te spelen of te praten in de pauze. Het word me een beetje te veel.  Daarnaast denk ik dat ik misschien wel hoogbegaafd ben. Ik heb oplossingen om wereldproblemen op te lossen maar ik weet niet hoe ik ze kan gebruiken.  Ook ben ik nog een jaartje een soort crimineel geweest en heb ik een keer een winkel beroofd. Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik mijn verhaal helemaal vertel. Ik kon het gewoo nniet meer aan om dit alles in mijn hoofd te hebben.