Hey,
ik ben een meisje van 14 jaar. Ik heb dit aangemaakt omdat ik paar dingen kwijt wil wat al erg lang aan mij knaagt. Als je ook hetzelfde hebt reageer dan hieronder & als je hiermee te maken hebt gehad, reageer dan ook! Laten we dan maar beginnen met mijn verhaal:
Ik ben een meisje, vaak lacherig, vaak vrolijk en enthousiast. Ik ben zelden verdrietig, in het bijzijn van anderen dan. Ik vind het zo leuk om andere mensen te helpen. Ik help mijn vriendinnen daarom ook echt vaak met problemen die zij hebben & als ze verdrietig zijn. Ook geef ik vaak erg goed advies. Omdat ik vaak goed advies geef heb ik het idee dat mensen mij zien als een meisje dat een perfect leven heeft. Perfect op school, perfect thuis, perfecte vriendinnen, perfect leven.
Jammer genoeg is dit alleen de buitenkant..
Ik ben een meisje, uit amper der gevoelens en laat ze amper merken. Ik ben een meisje dat vaak huilt in der eentje. Ik ben een meisje, dat alles is, behalve perfect.
Ik wil dat mensen mij horen. En niet alleen zoals ze mij nu horen, maar de echte ik horen. Ik wil dat mensen mijn verhaal weten, en luisteren. Ik wil dat mensen mij helpen en niet worden afgeleid door die gefakete glimlach van mij. Ik ben een meisje, niet dun niet dik. Ik ben een meisje, niet lang niet klein. Ik ben een normaal meisje, vanaf de buitenkant. Ik lach vaak het meest, maar daarachter schuilen mijn tranen.. en ik hoop.. ik hoop, dat op één dag, iemand die tranen achter mijn glimlach ziet.
Ik voel mij alleen
A
A
Hoi,
Ik wil dat mensen mij horen. En niet alleen zoals ze mij nu horen, maar de echte ik horen. Ik wil dat mensen mijn verhaal weten, en luisteren. Ik wil dat mensen mij helpen en niet worden afgeleid door die gefakete glimlach van mij. Wat bij betreft is dit een taak voor jou.
Heb je een idee waarom je je gevoelens verbergt, terwijl je dat eigenlijk niet wil? Je hebt het idee dat mensen jou zien als het perfecte meisje (wat trouwens ook niet zo hoeft te zijn), heb je het gevoel dat je aan die standaard moet voldoen? Dat hoeft namelijk echt niet. Jij hebt net zo veel recht als bv je vrienden om je eens kut te voelen en om dan steun te zoeken bij je vrienden.
Uiteindelijk is het aan jou om deze ''gewoonte'' te doorbreken, want we kunnen nu eenmaal niet ruiken of het goed of slecht met anderen gaat.
En ja, dit is natuurlijk super lastig en eng. Je hoeft ook zeker niet meteen om te slaan van nul gevoelens uiten, naar alles uiten. Begin bij één iemand. Iemand die je vertrouwt. Dit kan een vriend(in) zijn, familie, een docent(e), je mentor of een vertrouwenspersoon. Als dat allemaal te moeilijk is, kun je ook beginnen bij de Kindertelefoon. Je kan met ze chatten of met ze bellen (0800 0432). Zij kunnen je trouwens ook verder helpen met hoe je iemand in real life in vertrouwen kan nemen.
Ik denk echt dat dit je kan helpen. Ik weet zeker dat je dit kan!
Gr. Pin
Heb je een idee waarom je je gevoelens verbergt, terwijl je dat eigenlijk niet wil? Je hebt het idee dat mensen jou zien als het perfecte meisje (wat trouwens ook niet zo hoeft te zijn), heb je het gevoel dat je aan die standaard moet voldoen? Dat hoeft namelijk echt niet. Jij hebt net zo veel recht als bv je vrienden om je eens kut te voelen en om dan steun te zoeken bij je vrienden.
Uiteindelijk is het aan jou om deze ''gewoonte'' te doorbreken, want we kunnen nu eenmaal niet ruiken of het goed of slecht met anderen gaat.
En ja, dit is natuurlijk super lastig en eng. Je hoeft ook zeker niet meteen om te slaan van nul gevoelens uiten, naar alles uiten. Begin bij één iemand. Iemand die je vertrouwt. Dit kan een vriend(in) zijn, familie, een docent(e), je mentor of een vertrouwenspersoon. Als dat allemaal te moeilijk is, kun je ook beginnen bij de Kindertelefoon. Je kan met ze chatten of met ze bellen (0800 0432). Zij kunnen je trouwens ook verder helpen met hoe je iemand in real life in vertrouwen kan nemen.
Ik denk echt dat dit je kan helpen. Ik weet zeker dat je dit kan!
Gr. Pin
A
hii,
ik heb precies hetzelfde. Ik heb ook dat ik mij soort van buiten gesloten voel door vriendinnen, terwijl dat niet zo is. En ik voel mij eenzaam, iedereen heeft al vriendje dit dat maar de koppelen mij aan mensen alleen zg maar ik heb nog niet echt een ware gevonden die mijn problemen en shit begrijpt.
Xoxo anoniem
ik heb precies hetzelfde. Ik heb ook dat ik mij soort van buiten gesloten voel door vriendinnen, terwijl dat niet zo is. En ik voel mij eenzaam, iedereen heeft al vriendje dit dat maar de koppelen mij aan mensen alleen zg maar ik heb nog niet echt een ware gevonden die mijn problemen en shit begrijpt.
Xoxo anoniem
A
Als je wil kan ik ook altijd praten over van alles.
A
Heyo,
Je hoeft echt niet perfect te zijn, en dat mag je ook best laten zien aan je omgeving. Iedereen heeft wel is een dag dat het niet lekker gaat.
Zelf herken ik wel een paar dingen uit je verhaal. Voornamelijk de masker die je op hebt. Vrolijk en blij, maar achter het masker ben je verdrietig en alleen.
De beste tip heeft Pin al gegeven. Je moet zelf je gevoelens uiten aan je omgeving. Er zijn niet zoveel mensen die achter jouw masker kunnen kijken. Dus moet je die zelf afzetten.
Probeer eerst 1 iemand te laten zien hoe je echt bent. Als dit mislukt, doe dan niet meteen je masker weer op, maar hou het zo. Probeer dan íemand anders. Trouwens je vriendinnen zullen je vast wel accepteren. Jij hebt hun zolang en zovaak geholpen. Nu wordt het tijd dat ze jou is helpen!
Je gaat echt wel iemand ontmoeten die je accepteert zoals je bent, en je steunt waar dat nodig is. Iemand waar je jezelf kan zijn.
See ya!
Spookyzx.
Je hoeft echt niet perfect te zijn, en dat mag je ook best laten zien aan je omgeving. Iedereen heeft wel is een dag dat het niet lekker gaat.
Zelf herken ik wel een paar dingen uit je verhaal. Voornamelijk de masker die je op hebt. Vrolijk en blij, maar achter het masker ben je verdrietig en alleen.
De beste tip heeft Pin al gegeven. Je moet zelf je gevoelens uiten aan je omgeving. Er zijn niet zoveel mensen die achter jouw masker kunnen kijken. Dus moet je die zelf afzetten.
Probeer eerst 1 iemand te laten zien hoe je echt bent. Als dit mislukt, doe dan niet meteen je masker weer op, maar hou het zo. Probeer dan íemand anders. Trouwens je vriendinnen zullen je vast wel accepteren. Jij hebt hun zolang en zovaak geholpen. Nu wordt het tijd dat ze jou is helpen!
Je gaat echt wel iemand ontmoeten die je accepteert zoals je bent, en je steunt waar dat nodig is. Iemand waar je jezelf kan zijn.
See ya!
Spookyzx.
+1
Ik heb precies het zelfde Ik zou dit kunnen kopiëren en dan hoef ik alleen maar de leeftijd te veranderen 😭😭😭😭
(daarom ben ik ook hier)
A
Hoi,
Ik herken dit verhaal wel. Ik lach bijna altijd en probeer er voor iedereen te zijn en iedereen te helpen. Totdat er iemand in mijn leven kwam die mij vertelde dat ik echt niet perfect was (ja, dat is inderdaad niet heel leuk om te horen, haha). Maar hij vertelde me dat ik dat ook niet hoefde te zijn.
Het kwam voor mij erg hard aan maar ik wist dat hij gelijk had. Je mag huilen. Maar praat erover met mensen die je vertrouwd. Zij willen je echt wel helpen en het kan opluchten.
x Leentje
Haii,
ik heb het zelfde ik ga kapot van binnen maar durf het niemand te vertellen en probeer altijd maar te lachen maar ik ga echt kapo van binnen ik word gedwongen door mijn moeder om dingen te doen/dragen die ik helemaal niet wil en ik ga dr maar kapot van want elke keer als ik een tegenwoord heb is het ‘ik sla je kapot’ ‘ik haal je hart eruit hoertje’ of veel erger ik hoef maar een ding verkeerd te doen en het is raak
Hey,
Ik ben een jongen van 12 jaar. Naam kan je al gokken. Maar ik heb PRECIES hetzelfde wat jij hebt. Ik heb vrienden die je geen vrienden kan noemen. Ik moet altijd hun vragen om af tespreken terwijl hun mij nooit vragen
XXX Sven
Ik heb echt precies hetzelfde als jou. Ik heb dat masker ook en vindt het super moeilijk om dat af te zetten. Een docent in vertrouwen nemen vindt ik ook echt heel moeilijk
Wauw lijkt net een gedicht
En nu even serieus niemand houd van huilen terwijl er anderen bijzijn so your nog alone
Not alone
Ik haat autocorrectie
Haii:)
Ik weet niet echt hoe ik dit bericht moet laten beginnen, maar ik wil zeggen dat ik me soms ook voel. Het gaat hier echter niet om mij. Ik wil je wat advies geven dat je misschien zou kunnen helpen!
Iets dat mij heel erg helpt met mijn eenzaamheid is erover schrijven. Net zoals je net hebt gedaan. Schrijf letterlijk gewoon op wat je denkt, het eerste dat in je opkomt! Probeer te schrijven wat je voelt en waar dat vandaan komt. Dan nog iets, ik weet dat dit daadwerkelijk onmogelijk is, maar probeer te praten. Heb je één vriendin die je echt kan vertrouwen? Ik weet dat het moeilijk is om over je gevoelens te praten. Ik wilde er niet over praten, omdat ik andere mensen niet wilde belasten met mijn problemen. Ik wilde niet dat ze me zagen als ‘het verdrietige meisje’ of hoe je het ook wilt noemen. Ik heb gemerkt dat als je je gevoelens alleen maar voor jezelf houd, je je minder goed kan focussen op leuke dingen. Ik kon van niks meer genieten en kreeg vaak paniekaanvallen. Ik heb er nu nog steeds moeite mee, maar er is één iemand waarmee ik praat en dat is een goede vriendin van mij. Probeer iemand te vinden die goed naar je kan luisteren en je kan begrijpen (hoeft niet perse ervaring te hebben). Het is moeilijk om te beginnen over wat je dwars zit, maar je moet het echt proberen voordat de gevoelens je leven beïnvloeden! Echt waar, de mensen die om je geven gaan altijd naar je luisteren en als je verteld wat je dwars zien gaan ze je niet meer zien als het ‘perfecte meisje’. Je hoeft je dan ook niet meer zo te gedragen. Geloof me, er gaat een hele last van je af als je je hart lucht bij iemand die je vertrouwd!
Sorry voor deze lange tekst, ik hoop dat je je snel weer beter gaat voelen!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
